Kim bilir belki de bir sonraki evrenlere açılan kapıların eşiğindeydik. Kulağımıza gelip beynimizi alıp götüren sesler eşliğinde o kapılardan bakıyorduk. Müthiş bir uyum içerisinde bedenimizi sallarken, aslında benliğimiz de sallanıyordu. Farkındaydık tüm evrenlerin, hepsine anlık olarak girip çıkabiliyorduk. Bir nevi evrenler arası geçiş yaşıyorduk. Aslında bu gerçekleşirken bir yandan da zamanda yolculuk ediyorduk. Tüm bunlar olurken birbirimizin düşüncelerini okuyorduk. Düşünceleri yaşıyorduk, anlıyorduk her şeyi.
Mutluyduk... hiç olmadığı kadar hemde... Her bir sıçramada, birlikte hareket ediyorduk. Adeta dalga-parçacık ikilisiydik. Birbirimize eşlik ediyorduk. Bazen O sıçrıyor, takip ediyordum; bazen de ben atlıyordum, O da peşimden geliyordu. Birlikte nice olasılıklara girdik çıktık, gerçeklikleri yaşadık, mutlak hiçliği içimizde hissettik. Huzur içinde gözlerimizi yumduk, kendimizi en saf olan akıntıya bıraktık...
4 yorum:
Yorum Gönder